President Zuma heeft na 15 maanden nu definitief zijn zin
gekregen. In een reshuffling van zijn kabinet werd onder andere de minister van
financiën en zijn deputy vervangen. De
eerste keer in 2015 was dit mislukt door een opstand in het ANC als gevolg van
het zelfde besluit. Maar nu lukte hem
het dus wel. Zuma zelf zegt dat hij het kabinet
meer effectief en efficiënt wilde laten werken en dat er geen voldoende
vertrouwen meer was tussen de minister en de president. Veel mensen, ook binnen
het ANC , zien de reshuffling echter als het sluitstuk van state capture in
Zuid Afrika. De minister van financiën was de enige die hier nog voor in de weg
stond. Zuma en zijn politieke en zaken vrienden hebben nu twee jaar de tijd tot
de verkiezingen in 2019 om publieke gelden te gebruiken voor projecten die hun direct
en/of indirect verrijken. Dat dit de
economie schaadt is van geen enkel belang
voor deze heren en dames. De meerderheid binnen het ANC blijft Zuma echter
steunen. Zij zien alle kritiek op het beleid van Zuma juist als bewijs dat het White
Monopoly Capital er alles aan doet om hun machtige economische positie te
behouden en dus de noodzakelijke radikale transformatie in Zuid Afrika tegenhoudt. Vandaag
demonstreren tienduizenden mensen, onder wie bischop Tutu, tegen Zuma en 18
april wordt er in het parlement gestemd over een motie van wantrouwen tegen
Zuma. Met een meerderheid in het parlement voor het ANC lijkt die motie echter geen
kans te hebben. Maaaaaar in Zuid Afrika weet je het maar nooit!
