Lesotho voelt goed!

Van grootschaligheid in Zuid Afrika, waar boerderijen vaak duizenden hectares groot zijn, ga je vanaf de grens naar kleinschaligheid. Bijna al de mensen in Lesotho hebben namelijk een huisje (rondavel) en een stukje land dat wordt bewerkt voor eigen gebruik met wat koeien, kippen en dergelijke. Zonder te zeggen/weten wat het beste is voelt die kleinschaligheid beter aan. Het voelt gewoon natuurlijker en misschien belangrijker, menselijker aan. Wat ook direct opvalt is het feit dat de dorpjes niet zoals in Zuid Afrika strikt zijn opgedeeld in woongebieden voor blanken, kleurlingen en zwarten. Ook dit voelt prettig aan. Ondanks het feit dat de apartheid reeds 17 jaar tot de verleden tijd behoort wonen de verschillende bevolkingsgroepen in Zuid Afrika namelijk over het algemeen nog steeds vrijwel gescheiden. De bevolking in Lesotho is echter zeer homogeen en dat betekent dat op een verdwaalde Europeaan, Chinees of Indiër het de Basutho zijn, die Lesotho reeds heel lang bevolken. Ondernemers zijn er echter overal, dus ook in Lesotho. Phatela, de lokale boer waar wij sinds een jaar of twee samen een wijngaard mee proberen op te bouwen, is er zo een. Hij heeft dus niet 1 lapje grond maar drie. Hoe staat de wijngaard erbij was voor ons de meest prangende vraag. Sinds de laatste keer dat wij hem bezochten in augustus 2010, was er een heel groei seizoen voorbij gegaan en behalve een paar korte telefoongesprekjes was er verder geen kontakt. Dus zéér benieuwd.