Water...water...géén water

Ons drink- en irrigatie water komt uit de bergen. Een contract daterend uit 1837 geeft ons samen met 7 andere farms recht op al het water uit een specifieke kloof waar een riviertje ontspringt met de naam “Wilde Perdejagt”.

Wij zijn de laatste (=onderste) farm die gebruik maakt van het water, voordat dit in een grotere rivier verdwijnt naar zee.
Al de mensen die op onze farm wonen, inclusief wijzelf gebruiken dit water. Ongeveer 4 kilometer van onze farm gaat dit riviertje ondergronds en met een pijp komt het dan onze kant op. Een paar keer per jaar valt ineens de druk van het water weg. De werknemers gaan dan de bergen in om het probleem te traceren. Dit is bijna altijd een wortel, die in de pijp is gegroeid en deze dan verstopt. Als het weekend is of vakantie gaan we zelf mee om het probleem te verhelpen. De animo bij de werknemers, die ook op de farm wonen is dan (begrijpelijk) laag.

Deze week was het echt raak. We zijn eigenlijk elke dag een paar uur bezig geweest met zoeken. We begonnen boven in de bergen en vonden een wortel, opgelost, terug naar de farm. De volgende dag echter nog geen druk, weer terug, nog een wortel en zo dus door tot 5 keer toe. De laatste wortel vonden we op 100 meter van onze farm. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Na 5 dagen wil je wel weer eens een douche nemen, afwassen, schoonmaken en een wasje draaien. Sinds gisteren echter alles definitief opgelost. Wat een genot zo’n douche! En gewoon weer een toilet kunnen doortrekken, zonder eerst een emmertje water uit het zwembad te moeten halen; prettig.
Over een half jaar zullen deze problemen niet meer voorkomen, omdat we dan aangesloten zullen zijn op de waterleiding. Dit als onderdeel van de project ontwikkeling op onze farm.