....de mijnen krijgen nu een vervolg in de wijn industrie in Zuid Afrika. De afgelopen week zijn er wilde stakingen uitgebroken onder plaaswerkers in de Weskaap rondom Kaapstad. De plaaswerkers eisen meer geld. Niet een klein beetje, maar ruim 100 % meer. Het principe achter deze eis wordt ondersteund door zowel de regionale afdelingen van het ANC in de Weskaap als de nationale minister van landbouw, ook ANC. Dit laatste is eigenlijk raar, omdat dezelfde ANC regering elk jaar (na consultatie met alle stakeholders) de minimum lonen vaststeld voor deze sector.
De eerste gedachte bij ons: zijn ze nu helemaal gek geworden, cq weten ze wel wat dat betekent op termijn. Namelijk minder werk omdat boeren vanuit kosten overwegingen versneld naar mechanisatie zullen overstappen. Dus naast de oogstmachines dan ook de volautomatische snoei en suier machines. De boeren hebben geen andere keuze, omdat zij hun hogere kosten niet kunnen doorberekenen aan hun klanten, vaak inkopers van groot winkel organisaties in bijvoorbeeld Nederland, die opereren in een zeer (prijs)competitieve markt waar recentelijk ook nog eens de BTW en accijns omhoog zijn gegaan. En daarnaast moeten deze groot winkel organisaties ook nog eens hun aandeelhouders tevreden houden door middel van meer omzet en een hogere marge per verkochte eenheid. Aan de andere kant: probeer eens te leven met een familie van 40 euro per week in een land waar de de prijzen in (super)markten hoger zijn dan in Nederland en elektriciteits prijzen de laatste 4 jaar zijn verdubbeld, zoals de plaaswerkers hier. En dan hebben we het nog niet over de huur van een woning/slaapplek voor hunzelf en de kinderen.
Wat is wijsheid? Rationeel zeg je, vraag niet het uiterste, kijk naar het grotere plaatje. Aan de andere kant zie je dat het zo (voor de mensen), niet langer kan. We neigen steeds meer naar het laatste. En dan zien we wel weer op de langere termijn. Voor ons is dat echter een relatief makkelijke beslissing, omdat we klein zijn en niet aan het groot winkelbedrijf leveren.