Vooruitgang

Het belangrijkste gedeelte van de oogst is voorbij. Al onze wijn zit in de tanks en/of vaten en al de druiven varieteiten waar we behoorlijk geld op verdienen zijn bij Boland Kleder binnengebracht. Nu alleen nog een dag of drie Colombard (60 ton) oogsten. Dat is een witte druivensoort, die door Boland Kelder met name word gebruikt in hun droë witte. We krijgen er maar een paar rand voor, maar elke rand is er een. Zeker in deze tijden. Op normale dagen ben ik erbij van s’ochtends vroeg tot s’avonds laat. Niet opvallend, maar wel om continu een paar dingen te checken en natuurlijk een handje uit te steken. Morgen zou dit ook weer zo zijn, maar er is een belangrijke meeting gepland voor het toekomstige restaurant op Groot Parys, waar ik echt bij moet zijn. Dus ging het vandaag door mijn hoofd, ze kunnen het zelf toch? Dat wilde ik eigenlijk vorig jaar ook al. Dit lijkt een makkelijke beslissing, maar als de suikers van onze druiven bij de poort van Boland Kelder niet goed zijn, dan krijgen we niets voor onze druiven. Letterlijk!! Dan heb je dus een jaar geïnvesteerd met no return. En dat doet pijn. Vanmiddag, dus de knoop doorgehakt. Donovan, onze voorman gebriefd en hij was cool: “moe nie worrie nie, ons gaan so maak”

Vin de Paille 2009

Vandaag was het Vin de Paille dag. Al weer voor de derde keer. Vroeg uit de veren, het regende een klein beetje, maar dat deerde niet. Onze mensen waren present en de oude Chenin Blanc bosstokken werden ontdaan van hun trossen. 1200 kilo werd er geplukt, om er zeker van te zijn dat we over een week of drie 2 vaatjes van ieder 55 liter kunnen vullen. Ze liggen nu in te drogen op de netten. Nog steeds heel weinig, maar al wel twee keer zoveel als in 2007 en 2008.☺
Én: logisch, biologisch. Want van Groot Parys!

Zimbabwe

Dit jaar werken er tijdens de oogst een flink aantal mensen uit Zimbabwe bij ons.
Vanaf 2000 is het in Zimbabwe snel berg afwaarts gegaan. Het Bruto Nationaal Produkt daalt jaarlijks met ongeveer 8 procent en de inflatie is gestegen naar zo’n triljoen procent. Het merendeel van het land in handen van blanken is onteigend en de nieuwe eigenaren laten het braak liggen. Een prachtig land dat ook nog eens de breadbasket van zuidelijk afrika was, is zo verworden tot een chaos. Vrijheid van meningsuiting is ook al een tijdje zoek in Zimbabwe en afwijkende meningen worden letterlijk de kop ingedrukt. Dit laatste wordt natuurlijk ontkend door het regime van Mugabe. Twee weken terug was er bij ons op het land een fotograaf van de National Geographic en de reactie van de Zimbabwanen op zijn camera zei mij echter genoeg over de praktijken die er worden gebruikt om het land onder contrôle te houden. Als door een wesp gestoken vluchten al de Zimbabwanen uit het beeld van de camera!!
Niet verwonderlijk dus dat er een massale exodus van Zimbabwanen naar buurlanden, waaronder Zuid Afrika heeft plaatsgevonden. Hier zijn echter ook weinig mogelijkheden tot werk en aldus staan er bij ons al een week of twee goed opgeleide journalisten, dokters en onderwijzers te oogsten voor een paar centen. We lopen dan door de wijngaard en hebben de meest interessante gesprekken met hun over een groot aantal diverse onderwerpen tijdens het knippen. Het is echt vreselijk.
Maar aan de ander kant; als de huidige compromis regering stand houd en echt gaat samenwerken, gaan deze mensen met kennis en wilskracht terug naar Zimbabwe (dat is het liefste wat ze willen) en dan zou het wel eens heel snel de goede kant op kunnen gaan! Fingers crossed dus!!

Rosé primeur

We zijn niet alleen maar aan het oogsten (parsen). Udo, onze wijn importeur en huisvriend met vriendin Sabina reizen hier namelijk ook rond van wijn estate naar wijn estate en om de paar dagen wippen ze ook bij ons even binnen. En als Udo tijdens de pars in Zuid Afrika is, gebeurt er altijd iets bijzonders op het wijnmaak vlak. Dit jaar werd er dus de eerste rosé gemaakt op Groot Parys.Met Mariëtte, Udo, Donevine en zijn mensen werd er in 5 uur tijd geoogst ge de-stemmed (steeltjes eruit), geperst, sap naar het vat begeleid en deze naar de kelder gebracht. Organisch natuurlijk, want van Groot Parys! Precies 300 jaar nadat er voor het eerst wijn werd gemaakt op Groot Parys, nu in 2009 voor het eerst een rosé. Het gevoel bij en de verbondenheid tussen de mensen bij het maken van de wijn zal denken wij niet zoveel verschillen met hoe het 300 jaar geleden was. En ook het wijnmaak proces waarschijnlijk niet. Met de hand, gravity feed en geen toegevoegde chemicaliën of niet natuurlijke gisten gebruikt. Mooi, sommige dingen moeten ook niet veranderen!!

Naast de primeur voor Groot Parys zal het verhaal achter deze rosé verbonden zijn aan een prachtig initiatief. Daarover in een later stadium meer op het weblog van Udo.

Met dank aan Balletjies.

Gisteravond, 12-2-2009, om even na zevenen ging de telefoon.
Donevine, helemaal opgewonden: “Mariëtte da is ’n kalfie gebore”.
Twee minuten later kwam er een sms binnen van Riaan, die met zijn familie ons manager’s huis huren.
Om 19:40 ging de telefoon weer.
Donevine, kwam deze keer bijna dwars door de telefoon heen: “Mariëtte, Mariëtte, dis ’n Tweeling!!!”.
Twee minuten later, weer een sms van Riaan.
Toen ik tegen Donevine zei dat onze stier (moge zijn geest op de eeuwige jachtvelden mooie omzwervingen beleven en even vruchtbaar werk doen als hij voor ons heeft gedaan) Balletjies – spreek uit ballekies - wel héél goed gepresteerd had, lag hij in een deuk. Alle plaaskinders waren ook bij de grote gebeurtenissen aanwezig. Het is prachtig hoe dit soort dierenmanieren de mensen samen brengen en zich laten verheugen.
Sinds vanmorgen weten we dat het twee bulletjies zijn. We overwegen ze Flip en Henk te noemen, naar onze overleden vaders.

Het tweede kalfje is op exact dezelfde tijd geboren als onze dochter Maud 19 jaar geleden. Het wás al een bijzondere gebeurtenis, maar dit maakt het voor ons nóg specialer, zeker nu Maud sinds 10 dagen in Nederland invulling geeft aan haar gap year.

Patrick – de suikermeter

Onze grootste vriend in de oogstmaand februari heet Patrick. Hij meet namelijk de suikers bij Boland Kelder. Als de suikers binnen de specs zijn krijg je 100 % betaald, als dit niet het geval is 10 % en als het mee zit 25 %. Belangrijk dus om goede contacten met deze meneer op te bouwen, want alle kosten zijn door ons reeds gemaakt en is het van groot belang om tijdens de 4 weken van de oogst ook onze inkomsten te verzekeren. Suikers verschillen namelijk nogal, zelfs op een paar meter afstand van elkaar kunnen de druiven aan de wijnranken geheel verschillende suikers hebben. En als je dan zo’n 500 ton druiven oogst is het soms wel eens makkelijk om bij sommige vrachtwagens te checken of de volkswijsheid klopt dat het niet belangrijk is wat je kent, maar wie je kent!! ☺

Fotograaf op de parsbak.

Arnout Zevenbergen is bezig met een artikel voor National Geographic over mooie plekken en genieten in de Westkaap. Zij hebben Frans Lemmens ingehuurt om daar foto’s bij te maken.
Donderdag ochtend kwamen hij en Madeleine kijken. Even doorgesproken wat het handigst en aardigst zou zijn.
Vrijdag waren ze om 06:00 van de partij, om klaar te staan voor het mooie licht van de zonsopgang.
Na wat lichte paniek bij een groep Zimbabwanen, die persé niet in beeld wilden, nee ook niet van ver weg (en geef ze eens ongelijk), waren ze er klaar voor. Dat moest ook, want de zon kroop van de top van Paarl Rock al spoedig over de wingerd onze kant op. Mensen aanlopend met potten, werden gefotografeerd, mensen op de bak, met lekker de diepte van de wingerd op de achtergrond.
Het was weer een speciale ervaring.

Lyk mooi, nè

Om 7.52 uur klokte ik in bij de kelder met 7 ton Chardonnay druiven op de lorry. 60 man hadden vanaf 6 uur flink door staan te parsen om de druiven zo koud als mogelijk bij de kelder te krijgen, want er werd 39 graden voorspeld. De Chardonnay voor Groot Parys werd afgeladen en zat binnen 10 minuten in de skeier. Daarna direct door naar Naude, onze wijnmaker om te kijken hoe het stond met de verwerking van de gisteren geoogste Chenin Blanc. Hij is een man van weinig woorden. “Eric, kom kyk. Ons vul nou die vate. Helder sap. Lyk mooi nè.” Achter hem stond zijn assistent te glunderen. Met zijn drieën als een kind zo bly!!

Suur................

Wat wordt het voor jaar...is altijd de vraag zo een paar weken voor we gaan parsen. We lopen zelf al weken door de wijngaard en denken, shit dit ziet er goed uit. Het is de zevende keer al en ze zeggen hier dat een boer na 7 jaar alles wel zo’n beetje heeft gezien wat er kan voorkomen (hope so!). Geen stress in de wijnranken dus. Trossen mooi, korrels klein (goed voor kwaliteit, slecht voor volume), dus dat belooft wat. Vandaag dus aan de bak. Een beetje later dan normaal vanwege de lange /natte winter en een koel voorseizoen, maar dat werd meer dan goed gemaakt door het resultaat. Suur om te soen (15 % hoger als in 2008) en PH waardes van onder de 3 waar echt iedereen van gaat likkebaarden. 28 ton toekomstige Chenin Blanc 2009 is nu in de kelder en op weg van de skeier naar de 2 stainless steel tanks van 5000 liter en 12 houten vaten. Morgen de Chardonnay!

De kappersschaar en die parsskère

In de week dat we gaan parsen (oogsten) is het nu reeds 7 jaar traditie om naar de kapper te gaan. Het neigt eigenlijk zelfs meer naar bijgeloof. Als er niet naar de kapper wordt gegaan dan krijgen we ook geen goede oogst.
Morgen gaan we parsen!!