Hoogste wijngaard in afrika (1850 meter)

's Morgens vroeg opgestaan en voor de laatste keer naar Phatela en family. Bij het land aangekomen werd daar al weer druk geplant en gegraven. Nogmaals doorgenomen wat een mens moet doen om stokkies gelukkig en gezond op te laten groeien.
Mamothiba heeft een keurig schrift met harde kaft waarin zij een aantal dingen bijhoudt (welke kruiden te gebruiken bij welke ziektes, maar ook de prijzen van de diverse vruchten en bomen die zij verkopen, adressen en telefoonnummers). Daarin hebben we een verdeling gemaakt per bladzijde met noodzakelijke handelingen per variëteit. Ook de reeds geplante stokken maar meegenomen, want daar waren dus ook wel wat dingen te verbeteren.
We hadden ook een 3-tal bladzijden van de kweker meegegeven met do’s and don’ts. Die zijn we ook nog even doorgelopen.
Vervolgens de laatste bosstokken gesnoeid en met Phaetela nog eens door alle plekken gelopen om precies aan te geven aan de hand van de opgeschreven wenken, wat de volgende stappen zouden moeten zijn (zoals palen slaan en de bosstokken op de eerste draad brengen, zwakke stokkies bemesten, 1 x in de week ALLES water geven tot de regens komen, 1 x in de maand manure voor de jonge stokken en voor de zwakke broeders etc.).
Daarna afscheid genomen. Een raar moment als je zo intensief bij mensen en hun besigheid betrokken bent geraakt.
Een prachtige rit terug naar Paarl, waar onze meiden 5 dagen lang alleen het huis hadden bestierd. Dit voor de eerste keer en dat was gelukkig goed gegaan. We proberen in november weer terug te gaan naar Phatela. We hopen dat de wijngaard er dan mooi gezond en groen bijstaat! Fingers crossed.