Regen en toch....

...staan de spuiten te lopen. Is dat niet een beetje overdreven!!! Het heeft echter flink gewaaid de afgelopen weken en dan droogt de grond sterk uit. En het kleine beetje regen wat er gisteren viel helpt dan niets. We weten door ervaring precies waar de "swak kolle" (zwakke, meestal zand gronden) zijn en die krijgen nu dus water. De "geil kolle" (betere gronden) krijgen pas in januari water en de topgronden waar bijvoorbeeld onze oude Chenin Blanc wijngaard staat, krijgen bij voorkeur helemaal geen water. Alleen in noodgevallen als het bijvoorbeeld een paar dagen boven de 40 graden wordt.

Montessori@Groot Parys

Het moest zo zijn. Een van de huizen op Groot Parys die we reeds een tijdje verhuren krijgt een nieuwe huurder. Het is een jonge vrouw die een pre-school montessori gaat beginnen. Wij blij met haar en zij blij met ons, want wat past er beter als een montessori schooltje op een biologische wyn boerderij!! Vanaf 1 januari gaat ze open. We wensen haar veel succes.

Geloof

De eerste helft van december komt vriend Jo elk jaar langs en dan maken we een road trip. Het ene jaar naar Namibie het andere jaar naar Lesotho. Dit jaar dichterbij naar de westkust van Zuid Afrika. De westkust is ruig, leeg en hard. Je moet er niet willen wonen, maar wel heel bijzonder om er voor een paar dagen te verblijven. In december is ook het kreeftseizoen geopend en dus moest er verse kreeft worden gegeten. In een niets aan de hand restaurantje; 4 kreeften, 15 euro. Niet per stuk, maar voor 4 kreeften dus!! Daarna nog het enige barretje ingedoken in de wijde omtrek. We waren voorbereid op zoals dat hier wordt gezegd "stront praat" maar het werd dus een serieuze en lange discussie met een aantal christelijke jongeren, die ons dus letterlijk probeerden te bekeren tot het ware/enige geloof. We wisten al dat Zuid Afrika een heel gelovig land was, maar zo orthodox hadden we het dus nog nooit meegemaakt. Helaas op korte termijn nog geen einde aan conflicten met geloof als insteek op ons wereld bolletje. Jammer!!

Bootliften

Naast onze druiven verkopen wij hier in Zuid Afrika af en toe een bootlift. Een heel andere business dan druiven. Geen levende organismes, maar hard staal en aluminium. Er zijn twee hoofdredenen waarom mensen een bootlift kopen. Een rationele en een emotionele. De rationele heeft te maken met minder onderhoudskosten omdat de boot niet in het water blijft als er niet wordt gevaren en de emotionele dat het toch wel cool is als je met een biertje in de hand met een druk op de knop van de afstandsbediening je boot in het water laat zakken, terwijl je ziet dat je buurman jaloers toekijkt en zijn vrouw juist met veel bewondering ;-).

De lift die we vorige week hebben opgeleverd was een heel bijzondere. Het was niet alleen een bootlift, maar ook het totale platform waar de boot- met trailer -op rust. Totale aantal vierkante meters 50 en maximale liftcapaciteit 10 ton! Leuk om een keer te doen, zeker omdat vriend Jo er bij was, via wie we deze liften importeren uit de USA.

Sommige dagen, zijn minder goede dagen (2)...

....en dat was vandaag dus gelukkig niet het geval. Na de brand in onze wijngaard konden we ook wel wat goed nieuws gebruiken. Het blad Wine vernoemt onze Groot Parys vatgegiste Chenin Blanc namelijk als een van de beste (top tien) biologische wijnen in Zuid Afrika!

Sommige dagen, zijn minder goede dagen.

Van een minder goede hadden we er gisteren een; brand in de wingerd. Lekker windje om de boel aan te wakkeren. Twee grote brandweerwagens, twee kleinere, onze spuitpompen gevuld met water. Met takken slaan (zinloos); met man en macht, te vuur en te zwaard. Onze mensen liepen met brandweerslangen te slepen om de spuitgasten zo snel en mobiel mogelijk te laten werken. Resultaat: 3 ha. Ruby Cabernet (ca. 30 ton druiven weg) verbrand en veel van de met zorg de laatste weken aangebrachte verbeteringen aan het irrigatiesysteem. En dan maar hopen dat de wijngaard volgend jaar recupereerd.

Oorzaak: een stel skollies die dagga zaten te roken. Het doet pijn.

Farmmanager

Van ongeschoolde plaaswerker naar farm manager: Donevine Boois. We kennen Donevine nu 8.5 jaar en hij was toen de jongste plaaswerker (kleurling) op Groot Parys. Hij keek (en kijkt) altijd rond en zag toen ook al alles wat er gebeurde, maar had nog geen senioriteit binnen de rangen. Zowel bij blank, gekleurd en zwart wordt er hier namelijk nog behoorlijk hierarchisch gedacht, zeker in de landbouw. Niet te veel zelf nadenken, initiatief nemen wordt niet aangemoedigd en discussie wordt zeker niet algemeen gewaardeerd . Langzaam ontpopte hij zich echter toch als spreekbuis van de groep en het kwam ruim 5 jaar terug zelfs tot een wilde staking op Groot Parys. Stap voor stap meer verantwoordelijkden gegeven en sinds een jaar of 3 is hij nu voorman op Groot Parys. Sinds 2 jaar hebben we ook geen farm manager meer (ook hier wordt er gesneden in de kosten) en staat hij er (met ons) alleen voor. Het enige minpunt dat hij nog steeds heeft, is dat hij iets te afwachtend is, terwijl hij het eigenlijk wel al weet. Deze week zwengelde hij in de wijngaard (35 graden) een discussie aan over hoe mensen te managen. We hebben namelijk op dit moment een jonge dame rondlopen, die zich net als Donevine ook aan het ontwikkelen is. Dus alleen commanderen werkt daar niet bij. Met hem een uitgebreide discussie gehad over verschillende typen mensen, die dus ook op een verschillende manier aangestuurd dienen te worden. Maar soms als er crisis is natuurlijk wel terugrijpen op commanderen! Toen ik thuis kwam dacht ik, ja nu is alles rond, nu is hij geen voorman meer een manager. Prachtig om dit groeiproces de laatste 8 jaar te hebben mogen meemaken.