Pay-day!!

Gisteren samen met Udo van Winematters een cheque overhandigt aan onze werknemers, oftewel de plaaswerkers. Het was Udo's idee om samen een wijn te maken en die dan te verkopen in Nederland, zie ook www.plaaswerkerswyn.nl

De totale winst zou dan terug komen naar een gemeenschap project voor de werknemers op Groot Parys. Dat laatste is nu gebeurt, de totale produktie van 570 flessen is verkocht door Udo en dus was het pay-day. Nu nog het project definiëren. Er zijn reeds een aantal ideëen, echter nog geen definitieve keuze gemaakt. Volgende week dient dit bekend te zijn.

Mooi

Niet alleen Lesotho is prachtig maar ook de reis van en naar dit land is super. Natuurlijk de Kaap zelf (groen en sappig in deze tijd van het jaar), dan de klein karoo met en groot karoo met zijn uitgestrektheid en in deze tijd van het jaar ook sneeuw op de bergen en dan de transvaal met landschappen te vergelijken met monumental valley in het westen van de Verenigde Staten. Elke kilometer genieten dus. De laatste 700 kilometer met twee auto's achter elkaar aan. Want de VW Chico waar Maud een klein ongelukje mee had gehad was gerepareerd en daar reed Mar nu in naar Paarl. Lekker cruisen met 140 kilometer per uur door deze prachtige landschappen met U2 hard aan. Life is good!!

afspraak is afspraak (6)

s'Ochtends vroeg op voor een bezoek aan het ministerie van landbouw, met eerst een tussenstop bij de lokale boerenbond. Doel van het bezoek aan het ministerie om hier samen met Phetalo wijnbouw reeds aan te kaarten. Niet voor de hele korte termijn, want op dit moment betalen we alles nog uit eigen zak, maar als de eerste wijn kwalitatief goed blijkt (2012), willen we natuurlijk vesneld uit bereiden en dat kost geld, veel geld. We weten dat een dergelijk soort project op vlak van fruitteelt in Lesotho ondersteunt wordt door de Wereldbank, dus vandaar ons bezoek. Daarna snel terug naar de farm en het snoeien ter hand genomen. Voor een twee jaar oude wijngaard ziet het er goed uit en de rest van de middag hebben we samen doorgebracht om het snoeien voor jaar 3 door te praten. Lengte van bearers, loot spatiering, afstand tussen loten, afstand tussen stokken en aantal ogen te snoeien. Snoeien is eigenlijk heel logisch en heeft vaak te maken met de kracht/energie van een plant en aldus werd de snoei voor het derde jaar snel door deze experts opgepikt. Een punt van zorg kwam de afgelopen dagen wel op. Het regent hier tijdens de oogstmaanden namelijk tussen eind januari en eind maart en is het nu dus errrrrg droog. Bij ons in de Kaap is dat precies omgekeert. Dus na rijp beraad besloten om vanaf augustus tot en met december water te geven indien noodzakelijk. De wijngaard, leek nu namelijk iets te droog. Een beetje water zou ook het botten wel eens kunnen helpen. Het was nog aardig stil op dat front, alhoewel planten op 2100 meter natuurlijk zo ie zo later zullen uitlopen als op 200 meter zoals in de Kaap. We zullen zien. Om half zes, het begon al donker te worden, in de wagen gesprongen, want de volgende ochtend vroeg hadden we een afspraak met onze VW Chico in Graaff Reinet 600 kilometer (geen snelweg) verderop in Zuid Afrika.

afspraak is afspraak (5)

Om een uur of 6 waren we klaar met het planten van de Chenin Blanc. Iedereen was helemaal blij dat het gelukt was in een dag en dus tijd om uit te dineren. Intussen was het donker geworden en zonder electriciteit en water in de rondavel waar de familie woont, was iedereen toch na een half uurtje weer present. Keurig opgeschmuckt en aangekleed. Het restaurant had slechts twee mogelijkheden waar uit konden worden gekozen nl; baby chicken en chicken, dus dat was makkelijk. Samen met een fanta kwam het helemaal goed. De fles Groot Parys, die we hadden meegenomen werd ook geproefd door heel de familie en gelukkig.... lekker gevonden. "Dus dat gaan we hier ook maken" werd er met een vette smile opgemerkt. Leuk. Om negen uur ging bij iedereen en ook bij ons het licht uit na een dag van hard fysiek werk en dus rap op huus an. Want morgen weer vroeg op voor een bezoekje aan het ministerie van landbouw en natuurlijk het snoeien van de nu 2 jaar oude wijngaard zelf.

afspraak is afspraak (4)

De volgende ochtend vroeg terug naar Pathela en familie. Gezamenlijk de plantlijnen uitgezet, een aantal mannen uit het dorp gecharterd om de gaten te graven en wij de waterpijpen geconnect met de moederbron. Water is het belangrijkste exportprodukt van Lesotho. Dit vanwege de bergen van meer dan 3500 hoog, die het water opvangen en grote dammen vullen, die met behulp van Zuid Afrikaans geld zijn aangelegd. Echter aan de kleine boer als Phatela is niet gedacht. Hij en andere boeren, die net zoals hij een lapje grond verbouwen, zijn afhankelijk van een bron, die gelukkig nog nooit droog heeft gestaan. Het planten van de eerste stokjes ging nog een beetje stroef maar daarna zat het tempo er goed in. In principe zou alles in 1 dag geplant kunnen worden. We hadden met elkaar afgesproken dat als dit zou lukken, we s' avonds met heel de familie een hapje zouden gaan eten. Dit lijkt normaal, maar toen we dit hadden voorgesteld bleek langzaam dat er natuurlijk nooit buiten de deur gegeten werd. Want daar is geen geld voor. Wij dus Een beetje embarrassed, maar gelukkig gaf Mathiba, de oudste zoon, aan dat zijn ouders het toch wel heel leuk zouden vinden. Dus doorgezet en geboekt in het enige restaurantje in de wijde omtrek wat normaal alleen door de happy few wordt bezocht.

afspraak is afspraak (3)

Khahliso, de de jongste zoon van Phatela lag in een kruiwagen reeds op ons te wachten. Grote grijns op het gezicht toen hij de extra wijnranken zag. Direct uitgeladen en voorzichting in het water dammetje laten zakken, zodat de wortels vochtig konden blijven. De tractor was al snel gehaald en Mothiba, de oudste zoon kon beginnen met het omploegen van de grond, zodat er de volgende dag geplant kon worden. De rest van de middag rondgelopen op de farm met Phatela en Khahliso en gepraat, gepraat en gepraat. Over de farm in het algemeen, druiven in het bijzonder, toekomstplannen en natuurlijk over de familie. Hard nadenken en met weinig geld en hard werken samen met zijn vrouw, proberen een toekomst te scheppen voor zijn familie. Tijd vliegt en voordat we het wisten werd het reeds donker en was het tijd om een slaapplek te vinden in het dorpje Roma, dichtbij de boerderij. De geschiedenis van Roma is een aardige en misschien wel typisch voor een groot aantal andere dorpjes in Afrika. Een katholieke pater heeft in het midden van de negentiende eeuw namelijk een gemeenschapje gesticht, met natuurlijk een kerk, maar ook onderwijs in nieuw gebouwde schooltjes in het dorp. Roma stelt nog steeds niet voor, maar heeft nu wel de nationale universiteit van Lesotho. Waar het een eerste stap toe kan leiden! De slaapplek werd gevonden in de vorm van een rondavel bij een oude trading post en als gevolg van de vele indrukken waren we al snel onder zeil.

afspraak is afspraak(2)

Tussen eind augustus en eind september denken wij dat het de beste tijd is om te snoeien in Lesotho. (Alles is nieuw, dus we leren per seizoen). Het snoeien was dan ook het hoofddoel van ons bezoek. In jaar 1 moet de jonge wijnrank gewoon lekker groeien, in jaar 2 moet hij op het draad komen en in jaar 3 moet hij zodanig worden gesnoeid dat er om mooie loten kunnen groeien, die dan in jaar 4 tot de eerste echte oogst leidt. Jaar 3 is dus van cruciaal belang. We konden na 2 jaar natuurlijk niet met lege handen aankomen in Lesotho en we hadden daarom nog wat Chenin Blanc stokken aangekocht om deze bij te planten. Zoals gezegd duurt het 4 jaar voordat je een echte oogst krijgt, dus alles wat er nu al de grond in gaat is meegenomen. Na 12 uur rijden kwamen we aan bij de grens, stokken waren snel ingeklaart, mede door onze ervaring van de vorige keer en een zeer bereidwillige doane beambte. Vanaf de grens is het direct "echt" afrika en na nog 1.5 uurtje rijden kwamen we aan bij Phatela en zijn familie.