Van droom naar werkelijkheid!
Het moest zo zijn. Een van de huizen op Groot Parys die we reeds een tijdje verhuren krijgt een nieuwe huurder. Het is een jonge vrouw die een pre-school montessori gaat beginnen. Wij blij met haar en zij blij met ons, want wat past er beter als een montessori schooltje op een biologische wyn boerderij!! Vanaf 1 januari gaat ze open. We wensen haar veel succes.
Naast onze druiven verkopen wij hier in Zuid Afrika af en toe een bootlift. Een heel andere business dan druiven. Geen levende organismes, maar hard staal en aluminium. Er zijn twee hoofdredenen waarom mensen een bootlift kopen. Een rationele en een emotionele. De rationele heeft te maken met minder onderhoudskosten omdat de boot niet in het water blijft als er niet wordt gevaren en de emotionele dat het toch wel cool is als je met een biertje in de hand met een druk op de knop van de afstandsbediening je boot in het water laat zakken, terwijl je ziet dat je buurman jaloers toekijkt en zijn vrouw juist met veel bewondering ;-).
....en dat was vandaag dus gelukkig niet het geval. Na de brand in onze wijngaard konden we ook wel wat goed nieuws gebruiken. Het blad Wine vernoemt onze Groot Parys vatgegiste Chenin Blanc namelijk als een van de beste (top tien) biologische wijnen in Zuid Afrika!
Van een minder goede hadden we er gisteren een; brand in de wingerd. Lekker windje om de boel aan te wakkeren. Twee grote brandweerwagens, twee kleinere, onze spuitpompen gevuld met water. Met takken slaan (zinloos); met man en macht, te vuur en te zwaard. Onze mensen liepen met brandweerslangen te slepen om de spuitgasten zo snel en mobiel mogelijk te laten werken. Resultaat: 3 ha. Ruby Cabernet (ca. 30 ton druiven weg) verbrand en veel van de met zorg de laatste weken aangebrachte verbeteringen aan het irrigatiesysteem. En dan maar hopen dat de wijngaard volgend jaar recupereerd. 
Van ongeschoolde plaaswerker naar farm manager: Donevine Boois. We kennen Donevine nu 8.5 jaar en hij was toen de jongste plaaswerker (kleurling) op Groot Parys. Hij keek (en kijkt) altijd rond en zag toen ook al alles wat er gebeurde, maar had nog geen senioriteit binnen de rangen. Zowel bij blank, gekleurd en zwart wordt er hier namelijk nog behoorlijk hierarchisch gedacht, zeker in de landbouw. Niet te veel zelf nadenken, initiatief nemen wordt niet aangemoedigd en discussie wordt zeker niet algemeen gewaardeerd . Langzaam ontpopte hij zich echter toch als spreekbuis van de groep en het kwam ruim 5 jaar terug zelfs tot een wilde staking op Groot Parys. Stap voor stap meer verantwoordelijkden gegeven en sinds een jaar of 3 is hij nu voorman op Groot Parys. Sinds 2 jaar hebben we ook geen farm manager meer (ook hier wordt er gesneden in de kosten) en staat hij er (met ons) alleen voor. Het enige minpunt dat hij nog steeds heeft, is dat hij iets te afwachtend is, terwijl hij het eigenlijk wel al weet. Deze week zwengelde hij in de wijngaard (35 graden) een discussie aan over hoe mensen te managen. We hebben namelijk op dit moment een jonge dame rondlopen, die zich net als Donevine ook aan het ontwikkelen is. Dus alleen commanderen werkt daar niet bij. Met hem een uitgebreide discussie gehad over verschillende typen mensen, die dus ook op een verschillende manier aangestuurd dienen te worden. Maar soms als er crisis is natuurlijk wel terugrijpen op commanderen! Toen ik thuis kwam dacht ik, ja nu is alles rond, nu is hij geen voorman meer een manager. Prachtig om dit groeiproces de laatste 8 jaar te hebben mogen meemaken.
Elk jaar in November nemen wij afscheid van een aantal koeien. Met name de stieren zijn dieren waar je door de tijd heen respect voor krijgt. De strategie die we volgen om de stieren op onze vrachtwagen te krijgen voor het vervoer naar het slachthuis is elk jaar heel simpel. Eerst zorgen we ervoor dat de dames koeien op de vrachtwagen lopen en dan volgen de stieren als vanzelf. Hoe logisch!! Maar deze keer dus niet. De dames stonden op de vrachtwagen, maar de heren wilde niet volgen wat we ook deden voor 2 uur lang. Heel de farm liep uit, maar zelfs met 15 mensen onder luid gejoel van de kinderen kregen we het niet voor elkaar. Vanochtend met frisse moed weer geprobeerd en gelukkig lukte het in tweede instantie wel. 
